Kleiner Juliusz, ur. 24 IV 1886, Lwów, zm. 23 III 1957, Kraków,
historyk literatury pol., teoretyk literatury, edytor.
Kleiner Juliusz
Encyklopedia PWN
fot. zbiory rodzinne
1916–19 profesor uniwersytetu w Warszawie, 1921–41 — we Lwowie, od 1944 KUL, od 1948 Uniwersytetu Jagiellońskiego; od 1918 czł.TWN, od 1919 — PAU, od 1933 — PAL i od 1952 — PAN; 1934–46 prezes Tow. Lit. im. A. Mickiewicza. Uczony o wielkiej erudycji i wrażliwości estetycznej, w swych badaniach kładł nacisk na analizę osobowości twórczych; znakomity filolog, celował w precyzyjnej interpretacji i rekonstrukcji tekstów; fundamentalne monografie: Zygmunt Krasiński. Dzieje myśli (t. 1–2 1912), Juliusz Słowacki. Dzieje twórczości (t. 1–4 1919–27), Mickiewicz (t. 1–2 1934–48); rozprawy i szkice: Studia z zakresu literatury i filozofii (1925), W kręgu Mickiewicza i Goethego (1938), O Krasickim i Fredrze (1956), Studia z zakresu teorii literatury (1956, wyd. 2 poszerzone 1961), podręcznik Zarys dziejów literatury polskiej (t. 1–2 1932–39); dzieło życia — kryt. wyd. Dzieł wszystkich Słowackiego (t. 1–11 1924–33, wyd. 2 t. 1–15 1952–57); wybór studiów i szkiców W kręgu historii i teorii literatury (1981).
