klawesyn
instrument muz. z grupy chordofonów szarpanych klawiszowych (chordofony), kształtem zbliżony do fortepianu;
[fr. < łac.],
cembalo, klawicymbał,
klawesyn
Encyklopedia PWN
zamiast młotków wyposażony w skoczki z piórkami, które po naciśnięciu klawisza podnoszą się do góry szarpiąc struny. Mechanizm k. nie daje możliwości dynamicznego cieniowania dźwięku; ze względu na to zaopatrywano k. w liczne rejestry pozwalające na zmianę barwy brzmienia i głośności. K. do gry solowej miały 2, a nawet 3 manuały, czasem także klawiaturę nożną (pedał). Najwcześniejsze wiadomości o k. pochodzą z XIV w. Do XVIII w. był to najważniejszy strunowy instrument klawiszowy, popularny zwłaszcza w okresie baroku jako instrument solowy i realizujący basso continuo, wyparty następnie przez fortepian; obecnie stosowany gł. w wykonawstwie muzyki dawnej.
