kitara
starogr. instrument muz. z grupy chordofonów szarpanych (chordofony);
[gr.],
kitara
Encyklopedia PWN
płaska drewniana skrzynka rezonansowa z 2 wystającymi ramionami, połączonymi poprzecznym jarzmem; struny (do 20) szarpane palcami lub plektronem; popularna w staroż. Grecji (przez Homera zw. formingą), stanowiła atrybut Apollina.
