Kitabatake Chikafusa

Kitabatake Chikafusa, ur. 1293, zm. 1354,

japoński mąż stanu, uczony.

Pochodził z arystokratycznej rodziny pełniącej wysokie stanowiska w centralnej administracji. Faworyt ces. Godaigo (panował 1318–39); cesarz powierzył mu opiekę nad swoim synem Tokinagą, po którego śmierci 1329 K. porzucił dwór i został mnichem. Powrócił do służby 1333, gdy Godaigo po 2-letnim zesłaniu ponownie objął rządy; z rozkazu cesarza przez 2 lata przebywał wraz z synem, Akiie (1318–38), i jednym z cesarskich synów w prowincjach północnych, gdzie Akiie jako gubernator tworzył armię; w 1336 armia Akiie zadała straty oddziałom zbuntowanego przeciw Godaigo Ashikagi Takaujiego. Cesarz musiał uciekać z Kioto, K. przygotował dla niego schronienie w górach Yoshino. Aby przywrócić władzę Godaigo, prowadził negocjacje z prowincjonalną magnaterią i walczył zbrojnie na czele procesarskich oddziałów. Po śmierci Godaigo kontynuował działalność z ramienia nowego cesarza z tzw. Dyn. Południowej w Yoshino (w Kioto ustaliła się Dyn. Północna). W 1352 jego armia na krótki okres zdobyła Kioto. K. był wybitnym uczonym, biegłym w neokonfucjanizmie, buddyzmie i shintō. Jego dzieło Jinnō shōtōki [‘kronika prawowitej sukcesji boskich władców’] stało się podstawą ówczesnych i przyszłych ruchów procesarskich.