Kimeryjczycy, Kimmeriowie, gr. Kimmérioi,
lud staroż. prawdopodobnie pochodzenia irańskiego, częściowo koczowniczy;
Kimeryjczycy
Encyklopedia PWN
w IX–VIII w. p.n.e. zamieszkiwali stepy u ujścia Donu i Dniestru oraz Krym; w końcu VIII w. p.n.e. K. przekroczyli Kaukaz i zaatakowali państwo Urartu, po czym zajęli znaczną część Azji Mniejszej, gdzie w VII w. p.n.e. spowodowali upadek Frygii, a także napadali na Lidię i greckie miasta w Jonii; w źródłach asyryjskich K. są zwani Gimirraja, ich jedyny wódz, którego imię jest znane — Dugdamme (greckie Lygdamis, 2. połowa VII w. p.n.e.) najeżdżał także Cylicję, wówczas prowincję asyryjską; według autorów antycznych jeszcze w czasach rzymskich K. żyli na Półwyspie Tamańskim (na wschód od miasta Kercz).
