ketony
 
Encyklopedia PWN
ketony,
związki organiczne o cząsteczkach, w których grupa karbonylowa jest połączona z 2 atomami węgla, tzn. z jednakowymi lub różnymi grupami organicznymi (alifatycznymi lub aromatycznymi).
Najprostszym ketonem alifatycznym jest aceton, ketonem aromatycznym — benzofenon, aromatyczno-alifatycznym — acetofenon.
 
Niższe ketony są cieczami o charakterystycznym zapachu, rozpuszczalnymi w wodzie. Ketony mają właściwości chemiczne podobne do aldehydów, są jednak od nich mniej reaktywne; trudno ulegają utlenieniu, nie polimeryzują, ulegają redukcji do alkoholi drugorzędowych oraz reakcjom przyłączania; ketony reagują z hydrazyną, hydroksyloaminą, semikarbazydem dając charakterystyczne pochodne, odpowiednio: hydrazony, oksymy, semikarbazony. Wiele ketonów występuje w przyrodzie, np. monosacharydy (d-fruktoza), terpeny (menton, karwon) — składniki olejków eterycznych, barwniki (indygo, alizaryna, flawony) i hormony steroidowe (kortizon, progesteron). Ketony otrzymuje się np. przez utlenianie lub odwodornienie alkoholi drugorzędowych albo termiczny rozkład soli wapniowych kwasów karboksylowych; szeroko wykorzystuje się je jako rozpuszczalniki, półprodukty w syntezie chemicznej, składniki kompozycji zapachowych i aromatów spożywczych. Chloro- i bromopochodne ketony są stosowane jako bojowe środki trujące, np. chloroacetofenon, chloro- i bromoaceton.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia