ketmia

ketmia, hibiskus, róża chińska, Hibiscus,

rodzaj roślin okrytozalążkowych, drzewiastych, z rodziny ślazowatych (Malvaceae)

200–300 gat. krzewów, rzadko drzew, bylin lub roślin jednorocznych, rosnących w strefie zwrotnikowej i podzwrotnikowej; ketmia syryjska, H. syriacus, z Chin i Indii, krzew o rombowo-jajowatych, trójklapowych liściach; dużych (do 10 cm średnicy), szerokodzwonkowatych kwiatach, które są ułożone pojedynczo wzdłuż pędów i rozwijają się późnym latem; znanych jest wiele odmian, różniących się barwą i stopniem wypełnienia kwiatów; w Polsce dość wrażliwa na mrozy; ketmia róża chińska, H. rosa-sinensis, krzew z tropik. Azji, jest powszechnie uprawiany w krajach tropik. i subtropik., a w strefie umiarkowanej jako ozdobna roślina doniczkowa i szklarniowa; liście jajowate, ząbkowane, lśniące; kwiaty ułożone pojedynczo, o średnicy 10–15 cm; znanych jest ponad 250 odmian o różnych barwach kwiatów, wiele odmian o kwiatach pełnych; ketmia szczawiowa, H. sabdariffa, o żółtych płatkach i mięsistych czerwonych działkach kielicha, z których sporządza się napój karkade i lemoniady; ketmia jadalna, Hibiscus esculentus, ma owoce dł. do 20 cm, jadalne (niedojrzałe, po ugotowaniu); z jej łodyg otrzymuje się włókno (kenaf), podobnie jak z ketmii konopiowatej, kenafu, H. cannabinus, jednorocznej rośliny wysokość do 3 m, o żółtych kwiatach, uprawianej także dla nasion (olej) oraz liści jadanych jako jarzyna; ketmia piżmowa, H. abelmoschus (H. esculentus), roślina ozdobna o żółtych kwiatach, uprawiana dla nasion (używane jako pachnidło), jadanych owoców (w stanie niedojrzałym) i włókna.

Ketmia róża chińska (Hibiscus rosa-sinensis), kwiat