Kentucky
stan w środkowowschodniej części USA, na Niz. Wewnętrznych, między Appalachami a Missisipi, na południe od rz. Ohio;
[kentạki] 
,
, Kentucky
Encyklopedia PWN
pow. 104,6 tys. km2, 4,3 mln mieszk. (2008), w tym 92% białych; stol. Frankfort, gł. m.: Louisville, Lexington, Covington. Na zachodzie niz. Missisipi, w części środkowej i północno-wschodniej obszary pagórkowate, na południowym wschodzie wyż. Cumberland; klimat podzwrotnikowy wilgotny; średnia temp. w styczniu od ok. 0°C na północy do 4°C na południu, lipca od 24 do 26°C; roczna suma opadów 1000–1100 mm; gł. rz.: Ohio (granica północna), Missisipi (granica zachodnia), Kentucky; Park Narodowy Jaskini Mamuciej. Stan przem.-roln.; eksploatacja węgla kam. (2. miejsce w kraju po Wirginii Zachodniej), ropy naftowej, gazu ziemnego, asfaltu, rud żelaza; duże zbiorniki retencyjne (gł. jez. Barkley); przemysł drzewny, meblarski, papierniczy, tytoniowy, spirytusowy (produkcja whisky od 1783), włók., maszyn., elektrotechniczny i elektroniczny, chem., hutnictwo żelaza i stali; uprawa tytoniu, kukurydzy, soi, pszenicy; hodowla bydła, trzody chlewnej oraz koni rasowych; sieć komunik. najlepiej rozwinięta w północnej i zachodniej części stanu; żegluga śródlądowa na Ohio i Missisipi; turystyka.
Historia. W poł. XVIII w. obszar eksplorowany przez podróżników ang. i fr., znalazł się w obrębie kolonii fr.; 1763 włączony do posiadłości bryt. (1775 początki osadnictwa — D. Boone); po 1783 napływ osadników z USA; od 1792 stan; w XIX w. podstawą gospodarki plantacyjna uprawa tytoniu; próby zniesienia niewolnictwa w 1. poł. XIX w. skończyły się niepowodzeniem; zaliczany do stanów pogranicznych Południa; po wybuchu wojny secesyjnej (1861–65) ogłosił neutralność, ale był rejonem operacji wojsk. obu stron; po wojnie szybki rozwój gospodarczy (oprócz rolnictwa także górnictwo węgla kam.).
