Kent William

Kent William , ur. 1 I 1685, Bridlington, zm. 12 IV 1748, Londyn,

angielski architekt, malarz, projektant wnętrz i ogrodów.

Urodził się 1 I 1685 w Bridlington. Uważany za jednego z najwybitniejszych twórców angielskich parków krajobrazowych i wybitnego architekta projektującego budowle klasyczne w duchu palladiańskim, któremu nieobcy był także neogotyk.

W latach 1709–19 przebywał we Włoszech, gdzie studiował malarstwo, a następnie działał w pracowni malarskiej Giuseppe Bartolomeo Chiariego i zajmował się handlem dziełami sztuki. Wówczas poznał lorda Richarda Boyle Burlingtona, który sprowadził go do Anglii, został jego protektorem, później przyjacielem i miał też wielki wpływ na twórczość Kenta. W 1720–30 Kent pracował przede wszystkim jako projektant wnętrz, traktując jako całość architekturę, dekorację (sztukatorską, rzeźbiarską, malarską) i meble. Wyraźną inspiracją dla jego prac z tego okresu był rzymski manieryzm i włoskie malarstwo iluzjonistyczne XVI w. Jego dziełem były m.in. dekoracje apartamentów Jerzego I w Kensington Palace (1721–27), wnętrza pałaców Houghton Hall (1725) i Chiswick House (1729). W 1726 został mianowany mistrzem ciesielskim w Królewskim Urzędzie Budowlanym. W 1735 otrzymał tytuł mistrza budowlanego i zastępcy inspektora. Zmarł 12 IV 1748 w Londynie.

Architektura

Ku twórczości architektonicznej Kent zwrócił się po 1730. Pozostawał pod silnym wpływem palladianizmu i dzieł I. Jonesa (wydał jego Designs 1727), ale także rzymskiego baroku, a zwłaszcza G.L. Berniniego. Zaprojektował m.in. w Londynie Royal Mews (stajnie królewskie, 1731–33), Treasury building (ministerstwo skarbu, 1733–37) i Horse Guards (1748, realizacja 1750–59, niefortunna późniejsza dobudowa wieży zegarowej przez Johna Vardy’ego, zmieniająca koncepcję Kenta). Głównym dziełem Kenta jest projekt Holkham Hall (od 1734, ukończony przez Matthew Brettinghama), w którym są widoczne ingerencje lorda Burlingtona dotyczące zakomponowania elewacji; na ekspresyjne, zdobione i dekorowane adamaszkiem wnętrza składają się m.in.: apsydialny Marmurowy Hol z kasetonowym sklepieniem wspartym na kolumnach i wspaniałą klatką schodową, biblioteka, Zielona Sypialnia. Kent projektował też rezydencje miejskie: (np. przy Arlington street 17, 1741 i Berkeley Square 44 w Londynie, 1742–44, z interesującą klatką schodową) i wiejskie (np. Wakefield Lodge w Northants). Formy neogotyckie stosował przede wszystkim restaurując i rozbudowując budowle gotyckie m.in.: Esher Place w Surrey (ok. 1730, najlepsza jego przebudowa, niezachowana), brama w Hampton Court (1732) czy drobne elementy wyposażenia (np. dla Westminster Hall i katedry w Gloucester).

Parki

Kent odegrał ogromną rolę jako projektant ogrodów, stając się jednym z ojców angielskiej szkoły parków krajobrazowych (angielski styl ogrodowy). Od jego czasów starano się harmonijnie łączyć rezydencję (elewacje rezydencji straciły na sile wyrazu) z otoczeniem. Komponował parki, wydzielając drzewami mniejsze, samodzielne przestrzenie i wprowadzał elementy architektoniczne — rzymskie świątynie lub grobowce, strumienie, stawy z wyspami, wodospady, groty i pokryte lasami wzgórza. Zaprojektował m.in. parki w: Stowe (ok. 1733–1734), Claremont (1734–38), Rousham (1738–41), Chiswick (ok. 1733) i Holkham Hall (ok. 1735).

Kent William, pawilon w ogrodach Kensington Palace w Londynie, ok. 1740

Stowe, Świątynia Wenus (proj. Williama Kenta, ok. 1730), Buckinghamshire, Wielka Brytania