Kelsen Hans

Kelsen

[kelzn]

Hans , ur. 11 X 1881, Praga, zm. 19 IV 1973, Berkeley (stan Kalifornia),

prawnik austr.; specjalista w dziedzinie teorii państwa i prawa, twórca normatywizmu prawniczego.

1917–30 profesor filozofii prawa i prawa państw. na uniwersytecie w Wiedniu, 1930–33 w Kolonii, 1933–40 w Genewie, 1936–38 na niem. uniw. w Pradze; od 1940 w USA, m.in. profesor Harvard University w Cambridge; po I wojnie świat. brał udział w życiu polit. Austrii (autor projektu konstytucji austr. 1920). Twórca normatywizmu prawniczego, tzw. czystej teorii prawa, której filoz. przesłanki oparł gł. na neokantyzmie; w metodologii nawiązywał do tradycji pozytywizmu prawniczego; zwolennik ideologii demokr.-liberalnej, rozwijał teorię wielopartyjnego systemu parlamentarnego opartego na zasadzie większości, kompromisu społ. i relatywizmu aksjolog.; przeciwnik marksizmu; Podstawowe zagadnienia nauki prawa państwowego (1911, wyd. pol. t. 1–2 1935–36), O istocie i wartości demokracji (1920, wyd. pol. 1936), Allgemeine Staatslehre (1925), Czysta teoria prawa (1934, wyd. pol. 1934), General Theory of Law and State (1945), The Communist Theory of Law (1955).