Kazachskie, Pogórze
 
Encyklopedia PWN
Kazachskie, Pogórze, kazachskie Kazaktyng usakszokylygy, Ķazaķtyņ usaķšoķylyġy, ros. Kazachskij miełkosopocznik, Kazahskij melkosopočnik,
region fizycznogeogr. w Kazachstanie, między Wyż. Turgajską na zachodzie, Niz. Turańską na południowym zachodzie i Ałtajem na wschodzie;
dł. 1200 km, szer. do 950 km; wchodzi w skład geosykliny uralsko-mong.; zachodnia część należy do strefy fałdowań kaledońskiej, wschodnia — hercyńskiej; zbud. gł. ze skał metamorficznych i magmowych; powierzchnia przeważnie zrównana, we wschodniej części bardziej rozczłonkowana; na przemian występują niewysokie wzgórza i uwały o łagodnych zboczach i tereny równinne; w środkowej części góry Karkarały (do 1403 m) i odosobnione masywy górskie, najwyższy Aksorang, 1566 m; w rozległych obniżeniach liczne jeziora, największe Tengyz; gł. rz.: Iszym, Nura, Sarysu. Klimat umiarkowany ciepły, suchy, wybitnie kontynent., na południu pustynny; średnia temp. w styczniu od –14°C do –18°C, w lipcu 20–24°C; zimą mrozy do –40°C, letnie maksima 35°C; roczna suma opadów 300 mm. Stepy kostrzewowo-ostnicowe w większości zaorane i zajęte pod uprawę zbóż; na południu i wschodzie półpustynie i piołunowo słonoroślne pustynie, w górach lasy sosnowe. Wydobycie węgla kam., rud żelaza, miedzi i manganu, złota; gł. m.: Karaganda, Astana.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia