karty płatnicze,
ekon. znormalizowane pod względem technicznym karty z tworzyw sztucznych, wyposażone w kodowany magnetycznie nośnik informacji;
karty płatnicze
Encyklopedia PWN
są nazywane plastykowym pieniądzem. Karty płatnicze umożliwiają dokonywanie płatności za towary i usługi w honorujących je placówkach, zaciąganie krótkoterminowych kredytów i pobieranie pieniędzy z bankomatów. Pozwalają uniknąć konieczności posługiwania się gotówką; wg limitu płatności dzieli się je na kredytowe (umożliwiają zaciąganie kredytu do określonej wysokości) i debetowe (wymagają pokrycia na rachunku bankowym). Ze względu na zasięg akceptowalności wyróżnia się karty międzynarodowe i krajowe; ze względu na podmiot emitujący — bankowe i klubowe; ze względu na podmiot użytkujący — dla ludności i dla podmiotów gospodarczych; ze względu na przeznaczenie — bankomatowe (służą do pobierania i wpłacania gotówki z/do bankomatów), płatnicze (służą do płacenia za towary usługi), karty gwarancyjne czeków (służą do potwierdzania autentyczności czeków). Jedna karta może łączyć wiele funkcji.
Karty płatnicze po raz pierwszy zostały wprowadzone w USA — pierwszą kartę płatniczą wydała 1914 General Petroleum Corporation of California; pierwszą bankową kartę kredytową wyemitował 1951 Franklin National Bank; pierwsze klubowe karty kredytowe zaś wyemitował 1950 Diners Club; w Polsce 1993 Pekao SA wyemitował pierwszą kartę VISA dla indywidualnych klientów. Najczęściej używane karty płatnicze to: Master Card, VISA, American Express (AmEx).
Sławomir Sztaba
