karmelici bosi
 
Encyklopedia PWN
karmelici bosi, Bracia Bosi Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, Fratres Discalceati Ordinis Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo (OCD),
katolicki zakon klerycki;
kolebką zakonu był klasztor w Duruelo, założony 1568 z inicjatywy św. Teresy od Jezusa (Teresa z Ávili) i św. Jana od Krzyża; w zakonie realizowano terezjańską koncepcję życia karmelitańskiego opartą na regule zakonu zatwierdzonej przez Innocentego IV (1247), kładąc większy nacisk na modlitwę kontemplacyjną, ubóstwo i praktyki pokutne, ograniczając równocześnie działalność duszpasterską; klasztory, które podjęły taki sam styl życia, 1580 utworzyły prowincję, 1587 kongregację z własnym prawem, 1593 odrębny zakon; k.b. wnieśli znaczny wkład w rozwój tomizmu, a na podstawie doktryny św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża, powstała silna karmelitańska szkoła duchowości; od 1935 k.b. posiadają w Rzymie Wydział Teologiczny „Teresianum”, przy którym 1957 powstał Instytut Duchowości; w Polsce pierwszy klasztor k.b. powstał 1605 w Krakowie.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Wilno, kościół Karmelitów Bosych pw. Św. Teresy z Avila i kaplica Matki Boskiej Ostrobramskiej (Litwa)fot. J. Sito/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia