karaizm

karaizm, karaimizm

[hebr. qārā’ ‘czytać’, ‘recytować’],

religia Karaimów, odłam judaizmu, który wyłonił się w VIII w. na terenie Mezopotamii,

zapoczątkowany przez Anana Ben Dawida z Basry (754–775); uznawał wyłącznie autorytet Starego Testamentu, odrzucając wszystkie późniejsze komentarze (m.in. Talmud) i ustną tradycję; w VIII–X w. karaizm szerzył się w Mezopotamii, Syrii, północnej Afryce, Bizancjum, Persji, ok. XI w. dotarł na Krym, a następnie na Litwę; w obecnym Izraelu Karaimi są uznawani za grupę rel. poza oficjalnym judaizmem.