kantata
 
Encyklopedia PWN
kantata
[wł. cantare ‘śpiewać’],
muz. wieloczęściowy, niesceniczny utwór wokalny, złożony z arii, recytatywów, duetów, ansambli, chórów i ritornelów instrumentalnych.
Kantata rozwinęła się we Włoszech na początku XVII w. jako świecki utwór na głos solo z towarzyszeniem instrumentów; skrystalizowała się w szkole neapolitańskiej; w Niemczech rozwinęła się kościelna kantata protestancka oparta na tekstach biblijnych, chorale protestanckim i pieśniach religijnych, z partiami chóralnymi (J.S. Bach); twórcami znanych kantat w XX w. są: S. Prokofjew, A. Schönberg, A. Webern, C. Orff, K. Penderecki i in.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia