Kantabria

Kantabria, Cantabria ,

region autonomiczny w północnej Hiszpanii, w G. Kantabryjskich, nad Zat. Biskajską (O. Atlantycki);

pow. 5,3 tys. km²; 589 tys. mieszk. (2014); stol., gł. ośr. gosp. i port mor. Santander; powierzchnia górzysta (G. Kantabryjskie), na północy wąska, nadmor. nizina. Region przem.-roln.; istotną rolę w gospodarce odgrywa górnictwo rud cynku, ołowiu i żelaza oraz związany z bazą surowcową przemysł metalurgiczny; ponadto przemysł maszyn., środków transportu, chem.; w produkcji rolnej przeważa hodowla bydła i trzody chlewnej; eksploatacja lasów; rybołówstwo; turystyka (m.in. słynna grota Altamira).

Historia.

W starożytności ziemie zamieszkane przez plemię Kantabrów, 29–19 r. p.n.e. podbite przez Rzym; od VIII w. przyłączone do Asturii, od XI w. do Królestwa Kastylii, dzieliły jej losy; większość ziem historycznej Kantabrii objęła prow. Santander; 1981 otrzymała ona, jako region Kantabrii, statut wspólnoty autonomicznej: ma lokalny parlament i rząd; obok partii ogólnohiszp. znaczne poparcie (1993: 38% mandatów) zdobywa regionalna Unia na Rzecz Rozwoju Kantabrii (UPCA).

Altamira, malowidło w grocie przedstawiające bizona (Hiszpania)