Kamieniew Lew B., pierwotnie L.B. Rosenfeld, ur. 18 VII 1883, Moskwa, zm. 24 VIII 1936, tamże,
sowiecki działacz partyjny i państwowy;
Kamieniew Lew B.
Encyklopedia PWN
od 1901 w SDPRR, od 1903 we frakcji bolszewickiej; uczestnik rewolucji 1905–07; 1915 aresztowany i zesłany na Syberię, po ucieczce najbliższy współpracownik Lenina na emigracji, wraz z nim IV 1917 wrócił do Piotrogrodu i wszedł do KC partii bolszewickiej; wraz z G. Zinowjewem początkowo przeciwnik leninowskiej koncepcji przewrotu zbrojnego (uważali, że rewolucja nie może zwyciężyć w jednym kraju); po rewolucji październikowej przewodn. WCIK i moskiewskiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich; od 1919 czł. Biura Polit. KC RKP(b) i od 1923 zast. przewodn. Rady Komisarzy Lud. ZSRR; 1926 usunięty z zajmowanych stanowisk, mianowany komisarzem handlu, a następnie ambasadorem we Włoszech; od 1927 dyr. Inst. Marksa-Engelsa-Lenina w Moskwie; usunięty z partii 1927–28 i 1932–33, w okresie wielkiej czystki 1935 aresztowany i skazany na 10 lat; ponownie postawiony przed sądem w procesie szesnastu, skazany na śmierć i stracony.
