kamienia epoka,
archeol. najwcześniejsza i jednocześnie najdłuższa z 3 epok, na które 1836 Ch.J. Thomsen podzielił pradzieje ze względu na podstawowy surowiec użytkowany do produkcji narzędzi (epoki: kamienia, brązu i żelaza);
kamienia epoka
Encyklopedia PWN
epoka kamienia obejmuje okres od pojawienia się pierwszych, intencjonalnie formowanych przez człowieka, narzędzi kam. (ok. 4,5–4 mln lat temu) aż do momentu zdobycia umiejętności masowej produkcji przedmiotów metal. (dla ziem pol. ok. 1800 p.n.e.); dzieli się na: starszą (paleolit) — od ok. 4,5 mln lat do ok. 8300 p.n.e., środkową (mezolit) — od ok. 8300 p.n.e. do ok. 4500 p.n.e., i młodszą (neolit) — od ok. 4500 p.n.e. do ok. 1800 p.n.e. (lata określane metodą węglową; izotopowe datowanie), w układzie obowiązującym dla terenów środkowoeuropejskich.
