Kallimach

Kallimach, właśc. Filippo Buonaccorsi, ur. 2 V 1437, San Gimignano (Toskania), zm. 31 X 1496, Kraków,

wł. humanista i pisarz polit., tworzący w języku łacińskim;

mieszczanin; ścigany za udział w spisku na życie papieża Pawła II 1468 uciekł z Rzymu; od 1470 w Polsce, początkowo na dworze Grzegorza z Sanoka, od 1472 wykładowca Akad. Krak.; współzałożyciel Sodalitas Litteraria Vistulana; od ok. 1474 na dworze Kazimierza IV Jagiellończyka (sekretarz, nauczyciel jego synów), następnie Jana I Olbrachta; współtwórca i realizator polityki Jagiellonów (liczne podróże dyplomatyczne, m.in. w sprawie tur. do Włoch i Stambułu); poezje, pisma hist. i polit. (O królu Władysławie, czyli o klęsce warneńskiej 1518, wyd. pol. 1851–52), humanist. biografia Życie i obyczaje Grzegorza z Sanoka… (wyd. kryt. w języku łac. 1893, pol. 1909); w przypisywanych Kallimachowi Radach Kallimachowych (liczne rękopisy od XVI w., wyd. kryt. 1887, z przekładem pol.) pragmatyczny wykład programu wzmocnienia władzy król.; Rhetorica (1950), Epigrammatum libri duo (1963, z przekładem pol.), Epistulae selectae (1967).

Stwosz Wit, płyta nagrobna Kallimacha, odlew, warsztat Vischerów, 1496–1500, kościół Dominikanów w Krakowie