Kalchu

Kalchu, bibl. Kalach,

ruiny starożytnego miasta w północnym Iraku, w muhafazie Niniwa, 30 km na południowy wschód od Mosulu, na wzgórzu Nimrud;

rozbudowane i upiększone przez Aszurnasirpala II (IX w.), okresowo stolica kraju; upadek 612 p.n.e. Ruiny Kalchu odkryte przez A.H. Layarda (1845–51); w wyniku prac archeologicznych odsłonięto pozostałości cytadeli, ziguratu, świątyń i 5 pałaców, z których najstarszy, północno-zachodni, zbudowany przez Aszurnasirpala II (883–859 p.n.e.) stał się pierwowzorem dla następnych; wnętrze pałacu zdobiły ortostaty oraz wielkie rzeźby portalowe, przedstawiające lwy i uskrzydlone byki z ludzkimi głowami (lamassu); z Kalchu pochodzi słynny posąg Aszurnasirpala II oraz stela z reliefowym przedstawieniem władcy i inskrypcją, tzw. Czarny Obelisk Salmanasara III ze sceną składania trybutu przez króla Izraela; w pałacach odnaleziono rzeźby z kości słoniowej pochodzenia częściowo fenickiego, częściowo asyryjskiego.

Kalchu, pałac Asurbanipala II, częściowa rekonstrukcja (Irak)