Kairuan

Kairuan, arab. Al-Qayrawān, fr. Kairouan ,

m. w północno-wschodniej Tunezji,

ośr. adm. wilai Kairuan. Założony 670 przez Arabów na miejscu bizant. fortecy Kamoninia jako obóz wojsk.; ok. 800 stol. dyn. Aghlabidów; za Fatymidów i Zirydów (IX–XI w.), ważny ośrodek kult. i handl.; rel. i intelektualne centrum islamu; upadek w XI w. spowodowany najazdami arab. plemion koczowniczych i rozwojem Tunisu; także współcz. ośr. rel. islamu (zwłaszcza dla Afryki Północnej); rzemiosło artyst. (dywany, wyroby z safianu); przemysł papierniczy, spoż.; ośr. turyst.; węzeł drogowy; muzeum; cysterny (IX w.), cytadela (zał. ok. IX w., odbud. XVIII w.), mury obronne (XV w.); meczety, m.in. słynny Sidi Ukba (koniec VII w., przebudowy VIII, IX i XIII w.) z arkadowym dziedzińcem, czworobocznym masywnym minaretem i 17-nawową, kolumnową salą modlitw, meczet Salasat Biban (IX w.); zabytkowe bazary (XVII–XVIII w.); zabytkowa dzielnica miasta wpisana na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO.

Kairuan, kolumnowa sala modlitw w meczecie Sibi Ukba (Tunezja)