Joteyko Józefa Franciszka, ur. 29 I 1866, Poczujki k. Kijowa, zm. 24 IV 1928, Warszawa,
fizjolog, psycholog, pedagog.
Joteyko Józefa Franciszka
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Po studiach med., od 1898 asystent w Inst. Fizjol. Solvaya, a następnie kier. laboratorium psychofizjol. na uniwersytecie w Brukseli; od 1906 kierowała swoje zainteresowania także ku psychologii dziecka i zagadnieniom pedag.; 1912 zorganizowała w Brukseli Międzynar. Fakultet Pedolog.; 1916 powołana na katedrę w Collège de France, 1917–18 prowadziła wykłady z zakresu pedologii i psychologii pedag. na Sorbonie i na uniwersytecie w Lyonie; mimo wieloletniego oddalenia utrzymywała ścisłe kontakty nauk. z krajem; 1919 powróciła do Polski; nie uzyskawszy katedry na Uniwersyteci Warszawskim, podjęła wykłady z psychologii ogólnej i pedag. w Państw. Inst. Pedag. w Warszawie, a po jego likwidacji 1926 w Wolnej Wszechnicy Pol.; założycielka (1926) i redaktor pierwszego pol. czasopisma psychol. „Polskie Archiwum Psychologii”. Autorka prac z dziedziny fizjologii i psychologii dotyczących zagadnień bólu, zmęczenia i pracy; zajmowała się także badaniami z zakresu psychologii wrażeń i pamięci; pionier psychologii rozwojowej i propagatorka nauki o dziecku (pedologii), postulowała wykorzystanie badań psychol. i metody testów w praktyce pedag.; opowiadała się za nauczaniem aktywnym i indywidualizującym oraz za demokratyzacją systemu szkolnictwa; La science du travail et son organisation (1917), La fatigue (1920, tłum. pol. Znużenie 1930), Metoda testów umysłowych i jej wartość naukowa... (1924).
