Jezd

Jezd, Yazd,

m. w środkowym Iranie, w oazie u północnego podnóża gór Kuh-e Rud, na wys. ok. 1200 m;

ośr. adm. ostanu Jezd. Powstał ok. V w. n.e. na szlaku handl. między środkową Azją a Indiami. Jedyny i ostatni ośr. zoroastryzmu (zachowało się 5 świątyń ognia). Ośr. przemysłu włók. (zwłaszcza bawełniany), spoż. (gł. olejarskiego) i cementowego; wyrób dywanów; węzeł drogowy przy linii kol. i szosie samochodowej Teheran–Kerman; port lotn.; mury miejskie (XII–XIV w.); mauzoleum kopułowe (XI w.), wielki meczet (XIV–XV w.) i madrasa (XIV w.) o bogatej dekoracji ceramicznej i stiukowej. W okolicy J. wydobycie rud cynku, ołowiu, żelaza i miedzi.

Jezd, zaratusztriańska świątynia, święty ogień płonący nieprzerwanie od 470 r. (Iran)