Jerzy I
 
Encyklopedia PWN
Jerzy I, Jerzy Ludwik, pierwszy z dynastii hanowerskiej, ur. 28 V (7 VI wg kalendarza gregoriańskiego) 1660, Osnabrück, zm. 11 (22 wg kalendarza gregoriańskiego) VI 1727, tamże,
elektor Hanoweru od 1698 oraz król Wielkiej Brytanii i Irlandii od 1714,
prawnuk Jakuba I Stuarta, powołany na tron bryt. po bezpotomnej śmierci Anny Stuart na mocy Act of Settlement; dążył do stabilizacji wewn. państwa; umiejętnie wykorzystywał rywalizację między politykami; jego długoletnia współpraca z wigami (J. Stanhope, Ch. Townshend, R. Walpole) umocniła system rządów parlamentarno-gabinetowych z zachowaniem mocnej pozycji króla; wspierał rozbudowę floty oraz aktywność kupców i finansistów bryt.; nieznajomość języka ang., niem. otoczenie, konflikty z synem czyniły go niepopularnym w kraju.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia