Janko z Czarnkowa
 
Encyklopedia PWN
Janko z Czarnkowa, Jan z Czarnkowa, ur. ok. 1320, zm. 5 IV 1387,
podkanclerzy, kronikarz.
Archidiakon gnieźnieński, 1367–70 podkanclerzy kor.; zaufany króla Kazimierza III Wielkiego, po jego śmierci usunięty z urzędu za próbę wykradzenia insygniów król. dla jednego z przeciwników Ludwika Węgierskiego (ks. gniewkowskiego Władysława Białego) i skazany na banicję; od 1376 pisał Kronikę (wyd. w Monumenta Poloniae Historica, t. 2 1872), będącą ważnym źródłem hist. dla okresu 1333–84 oraz pamfletem na przeciwników polit. autora; niektórzy badacze (J. Dąbrowski, M. Derwich) przypisują mu autorstwo Kroniki Wielkopolskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia