Jan z Salisbury
średniow. filozof, teolog, historyk, dyplomata;
[j. z sọ:lzbəri],
ur. ok. 1120, Old Sarum (pd. Anglia), zm. 25 X 1180, Chartres,
Jan z Salisbury
Encyklopedia PWN
związany ze szkołą chartryjską; od 1148 sekr. św. T. Becketa, od 1176 biskup Chartres; wybitny znawca Cycerona, dążył do połączenia mądrości i elokwencji; odrzucając skrajny sceptycyzm głosił, że człowiek uzyskuje pewne poznanie dzięki zmysłom, rozumowi i wierze; głosząc potrzebę badań spekulatywnych, przeciwstawiał się zarazem wikłaniu filozofii w spory jego zdaniem nierozwiązywalne (dlatego m.in. w sporze o uniwersalia zachowywał umiarkowane stanowisko); w traktacie filoz. Metalogicon nawiązywał do dialektyki Arystotelesa; w dziele polit. Polycraticus głosił koncepcję praw zgodną z poglądami Cycerona, przyjmował, że również władcy podlegają prawu naturalnemu, którego gwarantem jest Bóg.
