Jacek
 
Encyklopedia PWN
Jacek, Hiacynt, Jacek Odrowąż, święty, ur. ok. 1183, Kamień Śląski (Śląsk Opolski), zm. 15 VIII 1257, Kraków,
krewny bł. Czesława, dominikanin, kaznodzieja, misjonarz;
jeden z najbardziej znanych (pod im. Hiacynt) za granicą pol. świętych; 1527 beatyfikowany, 1594 kanonizowany; 1220–22 przebywał w Rzymie, gdzie wstąpił do zakonu; po powrocie do Krakowa zał. pol. prowincję dominikanów, także organizator licznych klasztorów, m.in. w Pradze, Ołomuńcu, Wrocławiu, Poznaniu, Gdańsku, Płocku; odbył wiele podróży misyjnych, m.in. do Karyntii, Czech, Moraw, Prus i na Ruś; uczestniczył w rokowaniach o zawarcie unii kośc. między Rusią a Rzymem (tzw. unia halicka); 1243 wycofał się z pracy misyjnej, poświęcając się duszpasterstwu w Krakowie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia