izorytmia
muz. technika kompozytorska, powstała w XIVw., polegająca na oparciu cantus firmus całej kompozycji na jednej wielokrotnie powtarzanej figurze rytmicznej;
[gr.],
izorytmia
Encyklopedia PWN
w przebiegu kompozycji figura ta mogła występować także w postaci przekształconej przez zastosowanie augmentacji i dyminucji; typową formą izorytmiczną był motet.
