izobata

izobata

[gr.],

hydrol. linia łącząca punkty dna zbiornika wodnego (morza, jeziora, rzeki) o jednakowej głębokości względem przyjętego poziomu odniesienia;

na morzach bez pływów (np. Morze Bałtyckie) jest nim średni poziom morza, na morzach z pływami (np. M. Północne) jest nim zazwyczaj średni poziom odpływu, na jeziorach lub rzekach — umowne zero lub reper; i. są wykreślane na mapach (planach) batymetrycznych; przedstawiają rzeźbę dna oceanu, morza, jeziora, rzeki; rodzaj poziomicy.