Izerskie, Góry, czes. Jizerské hory,
część Sudetów, w Polsce i Czechach;
Izerskie, Góry
Encyklopedia PWN
od zachodu ograniczone Bramą Żytawską, a na wschodzie przełęczami Szklarską i Zimną; na północ opadają ku Pogórzu Izerskiemu; w północnej części zbudowane z gnejsów i łupków metamorficznych, w południowej — z granitów; wyróżnia się 4 równoleżnikowe pasma: Grzbiet Kamienicki, Wysoki Grzbiet (z najwyższą w Górach Izerskich Wysoką Kopą — 1126 m), Średni Grzbiet i Izerę; równolegle do grzbietów płyną w szerokich dolinach rzeki: Kwisa, Mała Kamienna, Izera, Kamienna; na płaskich wierzchowinach występują torfowiska wysokie (na Izerskiej Hali rezerwat Torfowisko Izerskie); w Górach Izerskich wydobywa się kwarc, są ujęcia wód mineralnych radoczynnych; w latach 70. i 80. XX w. obszar klęski ekologicznej — degradacja lasów w wyniku silnego zanieczyszczenia powietrza przez przemysł czeski i dawnej NRD oraz polski z Turoszowskiego Zagłębia Węgla Brunatnego (od lat 90. zauważalna poprawa jakości drzewostanów); region turystyczny; główne miasto — Świeradów Zdrój (uzdrowisko) i Szklarska Poręba.
