Iwano-Frankiwsk, Stanisławów, Iwano-Frankiwśk, Ivano-Frankivs'k, do 1962 Stanisław,
m. obwodowe na Ukrainie, na przedgórzu Karpat, nad Bystrzycą Sołotwińską i Bystrzycą Nadwórniacką (dorzecze Dniestru).
Iwano-Frankiwsk
Encyklopedia PWN
— 221 tys. mieszk. (2008); założone 1662 na miejscu wsi Zabłotowo; na terenie włączonym w XIV w. do Polski; duże skupisko Ormian, od XVII w. Żydów (1939 — ok. 30 tys., ok. 41% ludności); w XVII w. ośr. rzemiosła i handlu; od 1772 w zaborze austr.; 1801 odkupiony od Potockich przez rząd austr.; od 1919 w Polsce, stol. województwa; IX 1939–1941 pod okupacją sowiecką (deportacje ludności w głąb ZSRR), 1941–44 pod okupacją. niem.; VII i X 1941 masowe egzekucje Żydów; XII 1941–II 1943 getto (więźniów wywieziono do ośr. zagłady w Bełżcu); 1945–91 w Ukr. SRR. Przemysł maszyn., metal., chem., środków transportu, cementowy, skórz.-obuwniczy, meblarski, włók., spoż.; port lotn.; 3 szkoły wyższe; muzea; zamek Potockich (2. poł. XVII, 1. poł. XVIII w.); ratusz z kramami (2. poł. XVII w.); kościół i klasztor Jezuitów (1753–63); kościół ormiański (XVIII w., otoczony kultem obraz Matki Bożej, ob. w Gdańsku); kościół i klasztor Trynitarzy (XVIII w.); synagoga, planty (XIX w.) na terenie dawnych fortyfikacji; pomnik A. Mickiewicza (XX w.).
