islandzki język,
język z grupy skand. (nordyckiej) języków germańskich;
islandzki język
Encyklopedia PWN
2 etapy rozwoju: staroisl. (X w.–1530), wywodzący się z dialektów zachodnionorweskich i nowoisl. (od 1530) — 1540 ukazało się tłum. Nowego Testamentu; język nowoisl. zachował, z nielicznymi tylko zmianami, pisownię z XIII–XIV w.; w języku islandzkim w porównaniu z innymi językami skand. (z wyjątkiem farerskiego) reprezentuje typ konserwatywny; rozkwit literatury w końcu XII i w XIII w. — sagi o bogach i rodach oraz zbiory pieśni skaldów, które zostały spisane w Islandii, np. Edda starsza i Edda młodsza (Edda).
