interwał
muz. różnica wysokości 2 dźwięków współbrzmiących (i. harmoniczny) lub następujących po sobie (i. melodyczny), w akustyce wyrażana jako stosunek częstotliwości ich drgań (sawart);
[łac.],
interwał
Encyklopedia PWN
jednostki interwałowe: oktawa (stosunek częst. drgań 2:1), półton = 1/12 oktawy, cent = 1/100 półtonu; nazwy intwrwałów, pochodzące od łac. liczebników porządkowych, określają odległości między stopniami gamy diatonicznej; w razie odmiennego, enharmonicznie równoważnego zapisu — i. takiej samej wielkości otrzymują różne nazwy, np. i. prymy zwiększonej (c-cis) i sekundy małej (c-des) równe 1 półtonowi; i. mogą być: czyste (cz.) — pryma, kwarta, kwinta, oktawa; wielkie i małe (w., m.) — sekunda, tercja, seksta, septyma; zmniejszone (zmn.) — wszystkie z wyjątkiem prymy; zwiększone (zw.) — wszystkie; i. prosty nie przekracza rozpiętości oktawy; i. złożony składa się z oktawy i i. prostego; np. nona, decyma, undecyma, duodecyma (oktawa + sekunda, tercja, kwarta, kwinta itd.).
