ikonostas

ikonostas

[gr. eikṓn ‘obraz’, stásis ‘postawienie’],

w świątyni chrześcijańskiej obrządku wschodniego wysoka przegroda oddzielająca nawę od ołtarza, pokryta ikonami.

Przeważnie wysoki i drewniany; ikonostas rozwinął się na Rusi w XIV–XV w. z występującej w świątyniach wschodniego obrządku balustrady z wiszącymi nad nią ikonami; ma troje drzwi: dwuskrzydłowe królewskie wrota (wyłącznie dla kapłana) oraz dwoje bocznych, zwanych diakońskimi; ikony w ikonostasie powinny być rozmieszczone w rzędach według kanonicznego porządku z obowiązkową sceną Ostatniej Wieczerzy nad królewskimi wrotami.