Hugon ze świętego Wiktora, ur. ok. 1100, Saksonia, zm. 11 II 1141, Paryż,
filozof, teolog, mistyk, czołowy przedstawiciel szkoły wiktorynów;
Hugon ze świętego Wiktora
Encyklopedia PWN
1120 udał się do Paryża, gdzie wstąpił do opactwa św. Wiktora, w którym 1127 został mistrzem; dziełem Hugona była popularna w średniowieczu klasyfikacja nauk, która obejmowała 4 grupy: nauki teoret. (teologia, matematyka, fizyka), praktyczne (etyka, ekonomika, polityka), mech. (7 sztuk mech., m.in.: tkactwo, żegluga, medycyna), logika (sztuki trivium); sformułował pierwszą z sum teol., skoncentrowanych wokół prawd o stworzeniu i odbudowie po grzechu (De sacramentis christianae fidei), swoisty przewodnik dydaktyczny (Didascalion), napisał też wiele prac z dziedziny egzegezy, ascetyki i mistyki; zalecał powiązanie wiedzy z kontemplacją mistyczną, do której dochodzi się przez ćwiczenia, takie jak: czytanie, rozmyślanie, modlitwa i działanie; samą kontemplację pojmował jako przeniknięte miłością poznanie rzeczy Boskich za pośrednictwem świata i Chrystusa.
