Hołuj Tadeusz
 
Encyklopedia PWN
Hołuj Tadeusz, ur. 23 XI 1916, Kraków, zm. 23 X 1985, tamże,
pisarz, publicysta;
uczestnik kampanii wrześniowej, czł. ZWZ, więzień obozu w Oświęcimiu, czł. Komitetu Naczelnego Grupy Bojowej Oświęcim (GBO, Kampfgruppe Auschwitz), 1957–67 sekr. generalny Międzynar. Kom. Oświęcimskiego; 1975 współzałożyciel i prezes krak. klubu „Kuźnica”, zrzeszającego inteligencję twórczą o orientacji marksist.; autor utworów o tematyce oświęcimskiej (Wiersze z obozu 1946, dramaty Dom pod Oświęcimiem 1948, Puste pole 1965, powieść Koniec naszego świata 1958) oraz hist. (cykl epicki o działaczach Gromady Grudziąż: Królestwo bez ziemi, t. 1–4 1954–56, wyd. 2 zmienione t. 1–2 1960, powieść o L. Waryńskim Róża i płonący las, t. 1–2 1971) i współcz. problematyce społ.-polit. i moralnej (m.in. powieści Raj 1972, Osoba 1974); Opowiadania wybrane (1966), wiersze 1936–76 Rysopis (1976).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia