Hoffmann Ernst Theodor Amadeus
 
Encyklopedia PWN
Hoffmann Ernst Theodor Amadeus Wymowa, właśc. Wilhelm Hoffmann, ur. 24 I 1776, Królewiec, zm. 25 VI 1822, Berlin,
niemiecki pisarz, kompozytor i rysownik;
jeden z najwszechstronniejszych twórców epoki romantyzmu; 1804–07 jako urzędnik pruski przebywał w Warszawie, gdzie założył towarzystwo muzyczne i organizował koncerty symfoniczne; od 1808 w Niemczech; komponował opery (Undine 1814), singspiele, utwory orkiestrowe; w twórczości literackiej wprowadzał elementy fantastyki, tajemniczości, grozy; jego nowele i opowiadania (Obrazki fantastyczne w stylu Callota 1814–15, Bracia Serafiońscy 1819–21, zbiór zawierający m.in. baśniową Historię o dziadku do orzechów, nowelę Panna de Scudéry) stały się tematem wielu utworów muzycznych, m.in. R. Schumanna, J. Offenbacha, P. Czajkowskiego; romans grozy Diable eliksiry (1815–16, wydanie polskie 1910), powieść Kota Mruczysława poglądy na życie... (1820–22, wydanie polskie 1958); Dzieła wybrane (t. 1–5 1958–62).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia