hipotermia
 
Encyklopedia PWN
hipotermia
[gr. hypó ‘pod’, thérmē ‘ciepło’],
stan obniżonej temperatury ciała organizmu stałocieplnego;
wywołuje wiele zmian fizjol., np.: pojawiają się dreszcze, spada częstość oddechu, ciśnienie tętnicze, zwolnieniu ulega czynność serca i procesy przemiany materii; w medycynie wykorzystywana jest hipotermia kontrolowana — metoda stosowana w celu zwolnienia metabolizmu ustrojowego, by zmniejszyć zapotrzebowanie tkanek na tlen i zapobiec niedotlenieniu podczas dużych operacji na otwartym sercu, w neurochirurgii, chirurgii dużych naczyń, gdy następuje miejscowe przerwanie krążenia krwi; oziębienie wykonuje się w stanie znieczulenia ogólnego, metodą powierzchowną z zastosowaniem lodu, lodowatej wody lub materiałów chłodzących oraz pozaustrojowo poprzez oziębianie krwi przechodzącej przez wymiennik ciepła; przy zastosowaniu krążenia pozaustrojowego można obniżyć temperaturę ciała do 15°C.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia