Hims, Homs, staroż. Emesa,
m. w zachodniej Syrii, na północnym pogórzu gór Antyliban, w oazie nawadnianej przez rz. Asi;
Hims
Encyklopedia PWN
ośr. adm. muhafazy Hims. Starożytna Emesa, ośr. kultu Elagabala; pod koniec I w. n.e. uzależnione od Rzymu; ok. 634–637 podbite przez Arabów, od XI w. w rękach tur. Seldżuków; przejściowo opanowane przez krzyżowców i Mongołów; 1516–1918 w imperium osmańskim; 1940 w obozie w Hims sformowano Samodzielną Brygadę Strzelców Karpackich. ważny ośrodek gosp. kraju; rafineria ropy naftowej, przemysł włók., odzieżowy spoż. (młynarski, cukrowniczy), cementowy, elektrotechniczny; ośrodek handlowy regionu roln. (uprawa zbóż, bawełny, buraka cukrowego, owoców cytrusowych); węzeł kol., drogowy i rurociągowy; połączenie kol. i drogowe z Damaszkiem i Halab; rurociągi naftowy z pól naftowych w północno-wschodniej części kraju i z Iraku do portów Tartus i Banijas nad M. Śródziemnym; uniw. (zał. 1979); muzeum archeol.; ośr. turyst.; resztki murów miejskich i cytadeli (XII w.), zabytkowe meczety i łaźnie.
