Himmler Heinrich 
, ur. 7 X 1900, Monachium, zm. 23 V 1945, Lüneburg,
jeden z gł. hitlerowskich przywódców i zbrodniarzy wojennych, z zawodu agronom.
, ur. 7 X 1900, Monachium, zm. 23 V 1945, Lüneburg,
Himmler Heinrich
Encyklopedia PWN
Od 1925 w NSDAP; 1929–45 szef SS, od 1936 także policji niem.; 1930–44 poseł do Reichstagu; 1931, wspólnie z R. Heydrichem, utworzył partyjną służbę bezpieczeństwa (SD) i z R. Darré — Urząd Rasy i Osadnictwa SS, w którym rozwijano koncepcje przekształcenia ziem słow. w niem. Lebensraum; 1933 wspólnie z H. Göringiem był twórcą obozów koncentracyjnych; 1934 współorganizator „nocy długich noży”; 1935 utworzył Lebensborn; 1936–43 podsekretarz stanu i 1943–45 min. spraw wewn. Rzeszy. W 1938 współorganizator „nocy kryształowej”; organizował porwania i zabójstwa przeciwników reżimu hitl. za granicą; 1939–45 Komisarz Rzeszy do Spraw Umacniania Niemczyzny. Odegrał gł. rolę w tworzeniu hitl. aparatu terroru w krajach okupowanych i przeprowadzeniu zagłady Żydów. W 1944–45 dow. armii rezerwowej; podlegały mu także Abwehra i obozy jenieckie; VIII 1944–45 dow. zgrupowania armii „Weichsel”, usunięty za nieudolność. W obliczu klęski III Rzeszy rozważał przejęcie władzy w Niemczech; za próby kontaktów z aliantami, Hitler wykluczył go z NSDAP. Ujęty przez Brytyjczyków, popełnił samobójstwo.
