Himaćal Pradeś
 
Encyklopedia PWN
Himaćal Pradeś, hindi Himācal Pradeś, ang. Himachal Pradesh Wymowa,
stan w północnych Indiach, przy granicy z Chinami;
pow. 55,7 tys. km2; 6,7 mln mieszk. (2008), gł. Indusi; stol. i gł. m. — Simla; powierzchnia górzysta; w północnej części zlodowacone Wysokie Himalaje (wysokość do 6791 m), na południu niskie pasma zewn. strefy Himalajów — góry Śiwalik; klimat podzwrotnikowy górski (w zimie opady śniegu); głębokie doliny Satledź, Rawi, Ćenab, Bjas (dorzecze Indusu); duże kompleksy lasów iglastych; w dolinach rzek uprawa zbóż, ziemniaków, owoców (brzoskwinie, morele, orzechy włoskie), herbaty w regionie Kangra; pasterska hodowla bydła, owiec i kóz; wydobycie soli kam.; eksploatacja lasów; rzemiosło (wyroby wełn.); liczne ośr. wypoczynkowe, największy — Simla. Na granicy ze stanem Pendżab elektrownie wodne na rz.: Satledź i Bjas.
Historia. Najwcześniejsze dzieje dzisiejszego Himaćal Pradeś wiążą się z okresem wedyjskim (ok. 1500 p.n.e.); najstarszymi mieszkańcami tych terenów były plemiona Dasów, asymilowane później przez Arjów; następnie, aż do XIX w., obszar Himaćal Pradeś był terenem następujących po sobie inwazji, ostatecznie został opanowany przez Brytyjczyków; 1948, po powstaniu niepodległych Indii, ustanowiono terytorium związkowe Himaćal Pradeś; 1971 utworzono stan Himaćal Pradeś.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia