Hieronim ze Strydonu

Hieronim ze Strydonu, święty, ur. ok. 347, Strydon (Dalmacja), zm. 30 IX 420, Betlejem,

teolog i egzegeta; Ojciec i Doktor Kościoła zachodniego.

Ojciec i Doktor Kościoła zachodniego; pochodził z Ilirii; po pobycie na Wschodzie sekretarz papieża Damazego I, który zlecił mu pracę nad poprawieniem łacińskich przekładów Biblii; po licznych podróżach osiadł jako mnich w Betlejem, gdzie 390–395 dokonał nowego łacińskiego przekładu ksiąg hebrajskich i ulepszył przekłady z greki; nowy przekład, zw. Wulgatą, był powszechnie używany w Kościele katolickim od średniowiecza do XX w.; Hieronim brał również udział w polemikach dotyczących poglądów Orygenesa, początkowo jako jego zwolennik, następnie jako zdecydowany przeciwnik (Apologia przeciw Rufinowi, wydanie polskie 1989), polemizował też z pelagianizmem (Dialog przeciw pelagianom, wydanie polskie 1973); także autor dzieł z zakresu egzegezy biblijnej oraz historiografii wczesnochrześcijańskiej (Kronika mnichów, wydanie polskie 1973; O znakomitych mężach, wydanie polskie 1970), patron biblistów. W ikonografii przedstawiany w stroju kardynalskim z Biblią i lwem, symbolizującym jego charakter.