Henryk IV Prawy, Henryk IV Probus, z dynastii Piastów, ur. 1257 lub 1258, zm. 24 VI 1290, Wrocław,
książę wrocławski i krakowski, syn Henryka III Białego.
Henryk IV Prawy
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
chcąc wzmocnić ekonomiczne podstawy swej władzy, uporządkował skarbowość, popierał rozwój górnictwa i miast; początkowo współdziałał z królem czeskim Przemysłem Ottokarem II, na którego dworze się wychowywał; 1274–87 toczył spór z biskupem wrocławskim Tomaszem II o prawa monarsze w dobrach biskupich; 1278 uzyskał od Rudolfa Habsburga ziemię kłodzką; 1279 wykupił od Brandenburczyków ziemię krośnieńską; 1280 poddał się zwierzchności lennej Rudolfa, co umożliwiło mu prowadzenie licznych przygranicznych walk z książętami śląskimi i Przemysłem II; na podstawie układu z Leszkiem Czarnym, w walce z księciem Bolesławem I płockim i Władysławem I Łokietkiem, 1288–89 opanował Kraków i prawie całą ziemię krakowską; starania o zgodę papieża na koronację przerwała śmierć Henryka IV Probusa; bezdzietny, w testamencie przekazał Małopolskę — Przemysłowi II, Śląsk wrocławski — Henrykowi III głogowskiemu, ziemię kłodzką — Wacławowi II czeskiemu Przypisuje się mu autorstwo kilku wierszy miłosnych.
