Helluland
 
Encyklopedia PWN
Helluland
[isl. hella ‘skała’, ‘kamień’, land ‘ziemia’, ‘kraj’],
kraina na północno-zachodnim wybrzeżu O. Atlantyckiego, odkryta ok. 1000 przez żeglarzy skand.;
pokryta głazami; identyfikowana z północno-wschodnim Labradorem lub Ziemią Baffina.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia