Hecke
matematyk niemiecki;
[h
̣kə]
Erich, ur. 20 IX 1887, Buk k. Poznania, zm. 13 II 1947, Kopenhaga,
̣kə] Hecke Erich
Encyklopedia PWN
uczeń D. Hilberta; profesor uniwersytetu w Bazylei, Getyndze, a od 1919 w Hamburgu; zajmował się analityczną teorią liczb, w tym uogólnieniami funkcji dzeta Riemanna oraz teorią form modułowych (przyczynił się do jej odrodzenia); 1917 znalazł równanie funkcyjne dla funkcji dzeta Dedekinda, związanych z ciałami liczb algebraicznych; sprecyzował teorię liczb idealnych, stworzoną w połowie XIX w. przez E.E. Kummera, i zastosował ją do licznych problemów, m.in. do badania rozmieszczenia liczb pierwszych zespolonych na płaszczyźnie; Mathematische Werke (1959, wyd. 3 1983).
