Hebe
mit. gr. wg Teogonii Hezjoda córka Zeusa i Hery, uosobienie wieku młodzieńczego;
[gr., ‘młodość’],
Hebe
Encyklopedia PWN
poślubiona przez Heraklesa, gdy po śmierci wstąpił na Olimp; na biesiadach bogów była szafarką nektaru i ambrozji; atrybut — czara lub dzban; w mitologii rzymskiej — Juwentas; mit związany z Hebe dostarczył tematu greckiemu malarstwu wazowemu i rzeźbie (reliefy), w czasach nowożytnych — malarstwu (m.in. A. Bronzino), rzeźbie (A. Canova, B. Thorvaldsen i in.) i muzyce operowej (m.in. Ch.W. Gluck).
