Hawthorne Nathaniel

Hawthorne

[họ:ŧo:^rn]

Nathaniel , ur. 4 VII 1804, Salem (stan Massachusetts), zm. 19 V 1864, Plymouth (tamże),

pisarz amerykański.

Związany z tradycją nowoang. purytanizmu, podejmował jego rel.-etyczną problematykę, przeciwstawiając się zarazem ahumanist. dogmatyzmowi moralnemu; romant. fantastykę i symbolizm łączył z przenikliwą analizą psychol.; powieści Szkarłatna litera (1850, wyd. pol. 1930, nowe tłum. 1987), Dom o siedmiu szczytach (1851, wyd. pol. 1959), i Marmurowy faun (1860, wyd. pol. 1984), zbiory nowel (Twice-Told Tales 1837, Mosses from an Old Manse 1846) — pol. wybory Nowi Adam i Ewa (1982) oraz Diabeł w rękopisie (1985); eseje; oprac. mity gr. dla młodzieży (1851, 1853, wyd. pol. 1937, wyd. nowe pt. Opowieści z zaczarowanego lasu 1973).