Hasior Władysław
 
Encyklopedia PWN
Hasior Władysław, ur. 14 V 1928, Nowy Sącz, zm. 14 VII 1999, Kraków,
rzeźbiarz.
Ukończył Liceum Technik Plast. w Zakopanem u A. Kenara; 1952–58 studiował w ASP w Warszawie; 1958 w pracowni O. Zadkine’a w Paryżu; romant. i ekspresyjną sztukę Hasiora charakteryzowało komponowanie obiektów z różnych tworzyw, ze zniszczonych przedmiotów i ich części, którym nieoczekiwane zestawienia nadają znaczenie metafor; twórca pomników: Ratownicy górscy (1959) i Rozstrzelani partyzanci (1964) w Zakopanem, tzw. Żelazne organy na przeł. Snozka k. Czorsztyna (1966), Tym, którzy walczyli o polskość i wolność Pomorza w Koszalinie (1978–81), oraz licznych rzeźb plenerowych, m.in. Płonąca Pieta (Humbæk, Dania 1972), Słoneczny rydwan (Södertälje, Szwecja 1972–73); stała galeria prac Hasiora znajduje się w Zakopanem.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia