Hartmann Nicolai
 
Encyklopedia PWN
Hartmann Nicolai, ur. 20 II 1882, Ryga, zm. 9 X 1950, Getynga,
filozof niemiecki.
Uczeń H. Cohena i P. Natorpa; 1920–50 profesor uniwersytetu w Marburgu, Kolonii, Berlinie i Getyndze; poglądy Hartmana były inspirowane przez filozofię tożsamości F. Schellinga i fenomenologię E. Husserla; w teorii poznania głosił realizm teoriopoznawczy, w ontologii — dualizm bytu realnego i idealnego, w etyce — obiektywne istnienie niezmiennych wartości moralnych; Grundzüge einer Methaphysik der Erkenntnis (1921), Ethik (1925), Zur Grundlegung der Ontologie (1935), Systematische Philosophie (1942).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia