harmonijka ustna

harmonijka ustna, organki,

instrument muz. z grupy idiofonów języczkowych (idiofony);

podłużna drewniana skrzyneczka z poprzecznymi przegródkami, w których znajdują się mosiężne blaszki (języczki); wydmuchiwane lub wciągane ustami powietrze wprawia języczki w drganie; wynaleziona ok. 1821 przez F. Buschmanna, ukształtowana 1857 ostatecznie przez M. Hohnera; typy harmonijki ustnej: diatoniczne, chromatyczne, basowo-akordowe i inne.